Obywatele Izraela mieli pewne problemy z rządzącymi. Mniej więcej w 500 roku p.n.e., Żydzi pragnęli odbudować swoją świątynię zniszczoną w roku 586 przez Babilończyków. Namiestnik tego regionu nie był do tego przekonany, więc o zaistniałych presjach powiadomił króla Dariusza (Ezdrasza 5:6-17).

W swoim liście namiestnik pisze, że widział jak Żydzi zaczynają odbudowę świątyni i pyta władcę, czy udzielił im na to zezwolenia. Informuje też, że Żydzi z odpowiednim szacunkiem powiadomili go, że faktycznie otrzymali zezwolenie na odbudowę od poprzedniego władcy, Cyrusa. Kiedy Dariusz zweryfikował zapewnienia Żydów okazało się, że były prawdziwe: król Cyrus wydał im zgodę. Zatem Dariusz nie tylko podtrzymał pozwolenie swojego poprzednika, ale jeszcze tę budowę sfinansował! (patrz 6:1-12). Po zakończeniu prac Żydzi z radością świętowali, bo wiedzieli, że to Bóg wpłynął na postawę króla (6:22).

Kiedy jesteśmy w sytuacji, w której należy coś uczynić, oddajemy Bogu cześć, gdy przedkładamy Mu swoją sprawę z należnym szacunkiem, ufamy, że może decydować o każdej sytuacji i wyrażamy mu wdzięczność za przyszłe efekty Jego działań.