John F. Burns spędził czterdzieści lat na relacjonowaniu światowych wydarzeń dla gazety New York Times. W artykule, napisanym na emeryturze w roku 2015, Burns przypomina słowa bliskiego przyjaciela i dziennikarza, który umierał na raka. „Nigdy nie zapomnij”—powiedział—„że nie chodzi o to, jak daleko podróżowałeś, ale co ze sobą przywiozłeś”.

Psalm 37 można potraktować jako listę rzeczy, które Dawid „przywiózł ze sobą” z podróży życia, gdy był pasterzem, wojownikiem i królem. Psalm jest serią wersetów, porównujących człowieka bezbożnego i sprawiedliwego, i afirmujących tych, którzy ufają Panu.

„Nie gniewaj się na niegodziwych, nie zazdrość tym, którzy czynią nieprawość, bo uschną szybko jak trawa” (w. 1-2).

„Pan kieruje krokami męża, wspiera tego, którego droga mu się podoba. Choćby się potknął, nie przewróci się, gdyż Pan podtrzyma go ręką swoją” (w. 23-24).

„Byłem młody i zestarzałem się, a nie widziałem, żeby sprawiedliwy był opuszczony, ani potomków jego żebrzących chleba” (w. 25).

Czego Bóg nauczył nas w naszych życiowych doświadczeniach? W czym widzieliśmy Jego wierność i miłość? W jaki sposób miłość Boża ukształtowała nasze życie? Nie chodzi o to, jak daleko w życiu zawędrowaliśmy, lecz co ze sobą wartościowego przywieźliśmy.