Wszechświat zdumiewa swoim ogromem. W tym momencie księżyc obiega nas z prędkością około 3600 kilometrów na godzinę. Ziemia biegnie wokół słońca w tempie 105 600 kilometrów na godzinę. Słońce jest jedną z dwustu miliardów gwiazd i bilionów planet naszej galaktyki, zaś nasza galaktyka stanowi jedną ze stu miliardów innych, pędzących w przestrzeni. To zdumiewające!

W porównaniu z ogromnym kosmosem, nasza niewielka planeta Ziemia wygląda niczym mały kamyk, a nasze osobiste życie—niczym ziarnko piasku. Według Pisma Świętego, Bóg galaktyk troszczy się o mikroskopijne życie każdego z nas w najdrobniejszych szczegółach. Widział nas, zanim zostaliśmy powołani do życia (Psalm 139:13-16). Czuwa nad nami, gdy planujemy nasze dni i przysłuchuje się każdej naszej myśli (w. 1-6).

Czasem trudno w to uwierzyć. Ten malutki „kamyczek” miewa duże problemy, takie jak wojna i głód. Możemy kwestionować bożą troskę w chwilach osobistego cierpienia. Gdy jednak król Dawid napisał Psalm 139, sam przeżywał kryzys (w. 19-20). Gdy Jezus powiedział, że Bóg policzył włosy na naszych głowach (Ew. Mateusza 10:30), żył w czasach, gdy krzyżowano ludzi. Biblijne przesłanie, że Bóg o nas się troszczy, nie jest naiwnym życzeniem. Jest to prawda w rzeczywistym świecie.

Ten, który troszczy się o galaktyki, zna nas w intymny sposób. Wiedza ta może nam pomóc przetrwać w najgorszych chwilach.