Codzienne życie
Gdy włożyłam artykuły żywnościowe do samochodu, zaczęłam ostrożnie wyjeżdżać z parkingu. Nagle tuż przede mną przebiegł jakiś mężczyzna, nie zauważając mojego auta. Gwałtownie zahamowałam, z ledwością unikając wypadku. Zaskoczony człowiek spojrzał w moim kierunku i natknął się na mój wzrok. W tym momencie uzmysłowiłam sobie, że mam wybór: mogę zareagować z frustracją, przewracając oczami, lub uśmiechnąć się i wybaczyć. Uśmiechnęłam się.
Będąc ludzką istotą
Gdy szeryf został poproszony o określenie swojej roli w lokalnej społeczności, która nie zawsze popierała prawo, nie pochwalił się żadną odznaką, ani nie wymienił rangi swojego urzędu. Stwierdził natomiast: „Jesteśmy ludźmi pracującymi z ludźmi w stanie kryzysu.”
Twoje schronienie
Wraz z córką przygotowywałyśmy się do wyjazdu na duże rodzinne spotkanie. Ponieważ była podenerwowana podróżą, zaoferowałam się, że to ja będę kierowała samochodem. „Dobrze, ale ja czuję się bezpieczniej w moim samochodzie. Czy możesz nim kierować?”—zapytała. Domyśliłam się, że woli swój większy pojazd od mojego, więc odpowiedziałam: „Czy mój samochód jest zbyt ciasny?” „Nie, ale mój jest dla mnie jak kryjówka. Z jakiegoś powodu czuję się w nim chroniona.”
Projekt nadziei
W roku 2011, trzęsienie ziemi o wielkości dziewięciu stopni w skali Richtera i wywołane przez nie tsunami pochłonęło około 19 tysięcy istnień ludzkich i zniszczyło 230 tysięcy domów w rejonie na północny wschód od Tokio. W konsekwencji katastrofy narodził się projekt Nozomi (od japońskiego słowa „nadzieja”) w celu zapewnienia stabilnych dochodów, podtrzymania życia społecznego i godności oraz wzbudzenia nadziei w Bogu, który zaspokaja potrzeby.