Jan Chryzostom (347-407), arcybiskup Konstantynopola, powiedział o przyjaźni: „Przyjaźń sprawia, że dzięki niej kochamy miejsca i czasy. Jak bowiem… kwiaty ścielą wokół siebie słodko pachnące płatki, tak przyjaciele przydają uroku miejscom, w których mieszkają”.

Jonatan i Dawid są przykładem słodyczy prawdziwej przyjaźni. Biblia wspomina o ich zażyłej więzi (I Samuela 18:1). Ich przyjaźń była zawsze żywa, gdyż podtrzymywali ją dzięki wzajemnej wierności (18:3; 20:16, 42; 23:18) i trosce. Jonatan obdarzał Dawida podarkami (18:4) i czuwał w chwilach jego licznych trudności (19:1-2; 20:12-13). W I Księdze Samuela 23:16 dochodzimy do szczytowego momentu ich przyjaźni. Gdy Dawid uciekał przed ojcem Jonatana, „Jonatan, syn Saula, wybrał się do Dawida… i dodawał mu otuchy w Bogu”. Przyjaciele pomagają ci znaleźć siłę w Bogu w trudnych momentach życia.

W świecie, gdzie większość relacji polega na jak największej korzyści własnej, bądźmy przyjaciółmi, którzy skupiają się na tym, co mogą dać. Jezus, nasz doskonały przyjaciel, pokazał nam, że „większej miłości nikt nie ma nad tę, jak gdy kto życie swoje kładzie za przyjaciół swoich” (Ew. Jana 15:13).