Czasami, gdy doświadczamy utrapień, dostajemy duchowej amnezji i zapominamy o Bożej łasce. Dobrym sposobem wykształtowania w sobie wdzięcznego serca jest świadome poświęcanie czasu na przypominanie sobie Bożej pomocy w przeszłości i składanie Mu dziękczynienia.

Gdy lud izraelski znalazł się na jałowej i gorącej pustyni, przestał pamiętać o Bożej łasce. Zaczął tęsknić za czasami w Egipcie i za wszystkimi jego pokarmami (II Mojżeszowa 16:2-3), a potem narzekał, że brakuje mu wody (17:2). Zapomniał również o potężnych Bożych czynach, które przyniosły mu wybawienie i obdarzyły go bogactwem (12:36). Rozpamiętywał swoje obecne okoliczności i nie pamiętał o łaskawej Bożej pomocy w przeszłości.

Psalmista rzuca nam wyzwanie: „Wysławiajcie Pana, albowiem jest dobry, albowiem łaska jego trwa na wieki (Psalm 118:1). Słowo łaska oznacza tutaj „niezachwianą miłość”. Mówi ona o Bożej wierności. Bóg obiecał nam, że będzie zawsze obecny by troszczyć się o swoje dzieci. Przypominając sobie w jaki sposób Bóg pomagał nam w przeszłości, możemy zmienić swoje patrzenie na świat. Boża niezachwiana miłość trwa na wieki!