Od zarania dziejów ludzie polegali na świetle słońca i księżyca, zarówno w dzień jak i w nocy. Bez względu na to, czy oświecają one naszą drogę, czy emitują życiodajne promienie niezbędne do obfitych zbiorów i wytwarzania odżywczych składników koniecznych dla organizmu, są wspaniałym Bożym darem. Pierwsza Księga Mojżeszowa mówi nam, że Bóg uczynił „dwa wielkie światła: większe światło, aby rządziło dniem, i mniejsze światło, aby rządziło nocą” (I Mojżeszowa 1:16).

Pewnego dnia Bóg ześle innego rodzaju światło. Apostoł Jan pisze o wiecznym niebiańskim mieście: „Miasto nie potrzebuje ani słońca ani księżyca, aby mu świeciły; oświetla je bowiem chwała Boża, a lampą jego jest Baranek” (Objawienie Jana 21:23). Chrystus w swoim uwielbionym stanie będzie duchową lampą, która oświeca nowy, radosny świat.

Pan Jezus Chrystus jest „Barankiem Bożym, który gładzi grzechy świata” (Ew. Jana 1:29). Stanowi On źródło duchowego oświecenia dla swoich naśladowców, czyniąc ich „światłością świata” (Ew. Mateusza 5:14). W wieczności natomiast będzie Lampą, która oświeca nam drogę (Objawienie Jana 21:23). Jaką radością będzie kiedyś życie w Jego światłości!