Różnica między komplementem a pochlebstwem często wynika z motywacji. Komplement jest wyrazem uznania drugiej osoby za jej cechy lub czyny. Celem pochlebstwa jest natomiast samopromocja przez zyskanie przychylności innego człowieka. Komplementy próbują zachęcić; pochlebstwo usiłuje manipulować.

W Psalmie 12 Dawid ubolewa, że w jego społeczeństwie jest coraz mniej wiernych ludzi, a w ich miejsce pojawiają się osoby zdradliwe, które „kłamliwie mówią jeden do drugiego pochlebstwa, mówią nieszczerym sercem” (w.2). Powiadają: „Przez język nasz jesteśmy mocni, wargi nasze są z nami: Któż panem naszym?” (w.4).

Gdy kusi nas by wypowiadać nieszczere pochwały, aby osiągnąć to, czego chcemy, warto zadać sobie pytanie: „Czyje są nasze usta?”. Jeśli należą one do mnie, mogę mówić co zechcę. Jeśli jednak właścicielem ich jest Bóg, moja mowa będzie odzwierciedlać Jego słowa, które psalmista określa jako „czyste”, jako „srebro przetopione, odłączone od ziemi” i „siedemkroć oczyszczone” (w.7).

Być może dobrym sposobem pokazania do kogo należą nasze usta jest rozpoczynanie każdego dnia modlitwą Dawida: „Niech znajdą upodobanie słowa ust moich i myśli serca mego u ciebie, Panie, Opoko moja i odkupicielu mój!” (Psalm 19:15).