Cyceron był jednym z największych myślicieli w cesarstwie rzymskim. Był zręcznym mówcą, prawnikiem, politykiem, językoznawcą i pisarzem. Nawet dzisiaj cytuje się go ze względu na jego przejrzystą prozę i praktyczną mądrość. Napisał na przykład o przyjaciołach: „Przyjaźń wzmaga szczęście i ogranicza niedolę, podwajając naszą radość, dzieląc na pół nasz smutek”. Rozumiał podwójną korzyść przyjaźni w życiowej wędrówce.

Niecałe tysiąc lat wcześniej król Salomon napisał o wartości posiadania przyjaciół. W Księdze Kaznodziei czytamy: „Lepiej jest dwom niż jednemu. Mają bowiem dobrą zapłatę za swój trud: bo jeżeli upadną, to jeden drugiego podniesie. Lecz biada samotnemu, gdy upadnie! Nie ma drugiego, który by go podniósł” (4:9-10). Życie bez przyjaciół sprawia, że nasza wędrówka staje się samotna i trudna do zniesienia.

Sławny Rzymianin i żydowski król mieli rację: przyjaciele są ważni. Pełnią rolę powierników, doradców i współtowarzyszy niedoli.

Pomyśl o swoich przyjaciołach. Czy nie zaniedbujesz tych, których darował ci Bóg, by dzielili twoje radości i smutki? Jeśli tak, to odszukaj w tym tygodniu jednego z nich by mieć z nim społeczność. Pamiętaj: „Lepiej jest dwom niż jednemu”, gdyż przyjaciel może pomnożyć naszą radość i zmniejszyć nasz smutek.