Młoda matka westchnęła, gdy z trudnością wyskrobała resztki obiadu dla swojej trzyletniej córeczki. Spoglądając na pusty kosz po owocach stojący w jej małej kuchni, powiedziała: „Gdybyśmy tylko mieli pełny kosz owoców, czułabym się bogata!” Jej słowa usłyszała mała dziewczynka.

Upłynęło wiele tygodni. Bóg opiekował się małą rodziną. Ciężko pracująca mama nadal jednak się martwiła. Pewnego dnia córeczka wpadła do kuchni i powiedziała: „Mamo, spójrz, jesteśmy bogaci!”—krzyknęła, wskazując na kosz pełen owoców. Nic się nie zmieniło prócz tego, że rodzina kupiła torbę jabłek.

Gdy Jozue miał umrzeć, przekazał Izraelitom przesłanie od Pana, które przypomniało im o wszystkim, co Bóg dla nich uczynił. Powiedział: „Przebywaliście na pustyni przez długi czas” (Jozuego 24:7). Potem zaś rzekł: [Bóg] dał wam ziemię, nad którą się nie mozoliliście, miasta, których nie budowaliście, a jednak w nich zamieszkaliście, jecie zaś z winnic i drzew oliwnych, których nie sadziliście” (w. 13). Ustawił ogromny kamień by przypominać Izraelowi o Bożym zaopatrzeniu (w. 26).

Podobnie jak Izraelici, wspomniana wyżej rodzina, po okresie trudności i niedostatku, znalazła się w lepszej sytuacji. Obecnie cieszy się drzewami owocowymi rosnącymi na rozległym podwórku, zasadzonymi wiele lat temu przez poprzedniego właściciela. Gdy ich odwiedzisz, znajdziesz na stole w kuchni miskę z owocami. Przypomina im ona o Bożej dobroci i o tym jak ich trzyletnia córeczka zainspirowała ich do wiary, radości i ufnego spoglądania w przyszłość.