Podczas wojny w Bośni (1992–1996), w Sarajewie, podczas ostrzału z broni automatycznej i moździerzy prowadzonego z okolicznych wzgórz, poniosło śmierć ponad dziesięć tysięcy ludzi—zarówno cywilów jak i żołnierzy. W tym samym mieście—podczas najdłuższego oblężenia stolicy we współczesnej historii wojskowości—toczy się akcja wzruszającej powieści Stevena Gallowaya p.t. Wiolonczelista z Sarajewa. Jej trzej bohaterowie muszą zdecydować, czy rzucą się w wir walki o własne przetrwanie, czy wzniosą się nad paraliżujące okoliczności i pomyślą o innych w czasach wielkich życiowych przeciwności.

Apostoł Paweł, przebywając w więzieniu w Rzymie, napisał do chrześcijan w Filipii: „Niechaj każdy baczy nie tylko na to, co jego, lecz i na to, co cudze” (Filipian 2:4). Przytoczył przykład Jezusa—wspaniałego wzoru bezinteresownej troski o innych, „który chociaż był w postaci Bożej . . . wyparł się samego siebie . . . uniżył samego siebie i był posłuszny aż do śmierci, i to do śmierci krzyżowej” (w. 5-8). Zamiast bowiem szukać współczucia innych, oddał wszystko by ocalić nas prze tyranią grzechu.

Naszym nieustannym wyzwaniem jako wyznawców Jezusa jest patrzenie Jego oczami i reagowanie na potrzeby innych w Jego mocy, nawet gdy czasy są dla nas trudne.