Grug Crood, tata rodziny jaskiniowców z jednej z kreskówek, wierzy, że poza ich jaskinią nie ma żadnego bezpiecznego miejsca. Nocami wszyscy przywierają ciasno do siebie, by ojciec mógł ich ochraniać. Grug uważa, że jego nastoletnia córka powinna prowadzić mniej przygodowe życie, bo naraża się na niebezpieczeństwa. Jego życiowe motto dla rodziny brzmi ‚Nigdy nie przestawaj się bać’. Innymi słowy: ‚Zawsze się bój’.

Coś zupełnie przeciwnego wielokrotnie mówił Jezus swoim uczniom. ‚Nie lękajcie się’. Powiedział to, między innymi, Szymonowi, kiedy wezwał go do pójścia z Nim (Łukasz 5:10). Kiedy przyszedł do Niego Jair, nauczyciel z synagogi, któremu umierała córka, Jezus podniósł go na duchu tymi samymi słowami pocieszenia (8:50).

W dwunastym rozdziale Łukasza czytamy, jak Jezus nawołuje uczniów do nielękania się, tłumacząc, że Bóg dba o nich nieporównanie bardziej, niż na przykład, o wróble (w. 7). A po Swoim zmartwychwstaniu, kobietom które przyszły do Jego grobu powiedział: ‚Nie bójcie się’ (Mateusz 28:9-10).

Strach to uczucie wspólne wszystkim. Niepokoimy się o najbliższych, o zaspokojenie naszych potrzeb i nieznaną przyszłość. A jak możemy nauczyć się zaufania? Pan dał nam fundament, na którym możemy budować nasze zaufanie do Niego: „Sam bowiem powiedział: ‚Nię porzucę cię ani cię nie opuszczę’”. Dlatego z przekonaniem możemy powiedzieć: ‚Pan jest pomocnikiem moim, nie będę się lękał’ (Hebr. 13:5-6).