Dawid sporządził plany, zaprojektował meble, zebrał wszystkie potrzebne materiały i zatrudnił wykonawców (patrz 1 Kronik 28:11-19), lecz pierwsza wybudowana w Jerozolimie świątynia znana jest jako Świątynia Salomona, nie Dawida.

Bóg powiedział „Nie jesteś do tego powołany” (1 Kronik 17:4). Bóg wybrał syna Dawida, Salomona by wybudował świątynię. Reakcja Dawida na tę odmowę była wzorowa. Skupił się on na tym co może zrobić Bóg, zamiast na tym, czego nie może zrobić on sam (1 Kronik 17:16-25). Dawid pielęgnował w sobie ducha wdzięczności. Zrobił wszystko co mógł i zaangażował odpowiednich ludzi, którzy pomogli Salomonowi wybudować świątynie (patrz 2 Kronik 22).

Biblijny komentator J.G McConville napisał: „Często musimy zaakceptować to, że praca, którą bardzo chcielibyśmy wykonać jako naszą chrześcijańską służbę nie jest tą, do której jesteśmy odpowiednio wyposażeni, ani tą do której Bóg nas powołał. To może być, tak jak z zadaniem, jakie otrzymał Dawid, a które miało prowadzić do czegoś większego”.

Dawid zabiegał o Bożą chwałę, a nie swoją własną. Pełen wiary, zrobił wszystko co mógł dla Bożej świątyni, kładąc solidny fundament dla tego, który przyjdzie po nim, by dokończyć jego dzieła. Podobnie i my możemy zaakceptować zadania, które wyznaczył dla nas Bóg i służyć Mu sercem pełnym dziękczynienia! Nasz kochający Bóg dyskretnie robi coś „znacznie większego”.