Dzwoni budzik. Chyba za wcześnie. Masz jednak przed sobą długi dzień. Masz na głowie pracę, spotkania, troskę o ludzi i wiele innych spraw. Nie jesteś jednak osamotniony. Codziennie wielu z nas biegnie od jednej sprawy do drugiej. Dlatego ktoś inteligentnie powiedział: „Właśnie dlatego nazywamy się ludzką rasą” (ang. rasa = gonitwa)

Gdy apostołowie wrócili ze swojej pierwszej podróży misyjnej, mieli wiele do opowiadania. Ewangelista Marek nie zapisał jednak jak Jezus ocenił pracę swoich uczniów. Skupił się natomiast na tym, aby odpoczęli. Powiedział: „Wy sami idźcie na osobność, na miejsce ustronne i odpocznijcie nieco” (6:31).

Prawdziwy odpoczynek znajdujemy wtedy, gdy uświadamiamy sobie obecność Boga, i gdy pokładamy w Nim ufność. Choć traktujemy poważnie nasze obowiązki, zdajemy sobie również sprawę, że możemy odprężyć się w naszej pracy zawodowej, w rodzinie i służbie, powierzając je Bogu. Każdego dnia możemy poświęcać czas na wyciszenie się, na odkładanie na bok niepokojów i na pełne wdzięczności rozmyślanie nad Bożą miłością i wiernością.

Czuj się wolny by zatrzymać się i złapać oddech. Odpocznij trochę.