Opłata za wstęp
W ciągu roku, katedrę św. Pawła w Londynie odwiedza około dwóch milionów ludzi z całego świata. Warto jest zapłacić za bilet by móc podziwiać piękno budowli zaprojektowanej i wzniesionej przez sir Christophera Wrena pod koniec XVII wieku. Turystyka odgrywa jednak drugorzędną rolę w tej chrześcijańskiej świątyni. Główną misją katedry jest „umożliwienie ludziom, w całej ich różnorodności, przeżywanie przemieniającej obecności Boga w Jezusie Chrystusie”. Jeśli chcemy odbyć trasę po budowli i zachwycać się jej architekturą, musimy zapłacić za wstęp. Nie płacimy jednak , jeśli zamierzamy wziąć udział w codziennym nabożeństwie.
Zachowując wiarę
Kuszącą rzeczą jest traktowanie wiary jako pewnego rodzaju magicznej formuły. Jeśli ją wystarczająco opanujemy, staniemy się bogaci, zdrowi i zadowoleni z życia, mając automatycznie odpowiedzi na wszystkie modlitwy. Życie jednak tak nie funkcjonuje. Na dowód tego autor Listu do Hebrajczyków przypomina nam w poruszających słowach, co oznacza „prawdziwa wiara”, przyglądając się życiu niektórych starotestamentowych olbrzymów wiary (Hebrajczyków 11).
Miłuj bliźniego swego
Pewien antropolog kończył kilkuletnie badania w małej wiosce. Gdy czekał na transport na lotnisko by powrócić do domu, postanowił spędzić czas na wymyślaniu gier dla grupy dzieci. Wpadł na pomysł wyścigu do kosza z owocami i cukierkami, który umieścił pod drzewem. Gdy dał dzieciom sygnał by biegły, żadne z nich nie ruszyło z miejsca, lecz wszystkie wzięły się za ręce i zaczęły biec razem.
Przyjaciel na zawsze
Jednym z mądrych zdań, które doceniam, jest często powtarzane stwierdzenie mojego taty: „Joe! Dobrzy przyjaciele są wielkim życiowym skarbem”. Wielka prawda! Mając bliskich przyjaciół, nigdy nie czujesz się samotny. Wsłuchują się w twoje potrzeby i chętnie dzielą twoje radości i brzemiona.
Widoczna słabość
Gdy po kilku tygodniach od operacji ramienia wyszłam ze szpitala, odczuwałam lęk. Czułam się bezpiecznie, gdy posługiwałam się temblakiem. Zarówno chirurg jak i fizjoterapeuta powiedzieli mi jednak, abym przestała go nosić. Wówczas przeczytałam zdanie: „Noszenie temblaka nie jest na tym etapie wskazane, za wyjątkiem zagrożenia spowodowanego niekontrolowanymi sytuacjami”. To było to! Obawiałam się, że jakaś entuzjastyczna osoba mocno mnie uściśnie lub nieświadomy znajomy przypadkowo na mnie wpadnie. Ukrywałam rękę za delikatnym bandażem z obawy przed urazem.
Boży papier ścierny
Słowa przyjaciółki bardzo mnie zabolały. Próbując zasnąć, toczyłam walkę by przestać rozpamiętywać jej ostre komentarze dotyczące moich opinii. Gdy leżałam, prosiłam Boga o mądrość i pokój. Kilka tygodni później, wciąż zastanawiając się nad całą sprawą, modliłam się: „Panie, czuję ból, ale pokaż mi, w którym miejscu powinnam się zmienić. Pokaż mi, w czym ona ma rację”.
Próbny mecz
Próbny mecz w krykieta może być nużący. Zawodnicy grają od godziny jedenastej do osiemnastej z przerwą na lunch i kolację. Same rozgrywki mogą jednak trwać aż do pięciu dni. Jest to test na wytrzymałość i umiejętności.
Złe podkowy
Porażka Napoleona w Rosji dwieście lat temu przypisywana była ciężkiej rosyjskiej zimie. Jego konkretnym problemem było to, że francuskie konie miały na sobie letnie podkowy. Gdy nadeszła zima, zwierzęta umierały, gdyż ślizgały się po oblodzonych drogach, ciągnąc za sobą wozy z zaopatrzeniem. Błąd Napoleona sprawił, że jego czterystutysięczna armia została zredukowana do zaledwie dziesięciu tysięcy żołnierzy. Niewielkie przeoczenie, a jak katastrofalne konsekwencje!
Wolny od strachu
Strach wkrada się do mojego serca bez mojego przyzwolenia. Tworzy obraz bezradności i beznadziei. Zabiera mi pokój i koncentrację. Czego się lękam? Martwię się o bezpieczeństwo rodziny i zdrowie bliskich. Panicznie boję się utraty pracy lub rozpadu związku. Strach sprawia, że skupiam się na sobie, i obnaża serce, które nie potrafi ufać.
Ludzka gonitwa
Dzwoni budzik. Chyba za wcześnie. Masz jednak przed sobą długi dzień. Masz na głowie pracę, spotkania, troskę o ludzi i wiele innych spraw. Nie jesteś jednak osamotniony. Codziennie wielu z nas biegnie od jednej sprawy do drugiej. Dlatego ktoś inteligentnie powiedział: „Właśnie dlatego nazywamy się ludzką rasą” (ang. rasa = gonitwa)
Taktyczne uniki
Gdy po raz pierwszy współpracowałem z żoną w przedsięwzięciu wydawniczym, doszedłem do bolesnego wniosku, że główną przeszkodą w naszej pracy będzie odkładanie jej na później. Jej rolą było publikowanie moich prac i pilnowanie, abym wykonywał je punktualnie. Moją natomiast było wyprowadzanie jej z równowagi. W większości przypadków jej sumienność i cierpliwość przezwyciężyły moje sprzeciwy wobec terminów i moje kierownictwo.
On rozumie
Niektóre dzieci mają kłopot z zasypianiem w nocy. Choć mogą być tego liczne przyczyny, moja córka wyjaśniła mi jedną z nich, gdy pewnego wieczoru wychodziłam z jej pokój. „Boję się ciemności”—powiedziała. Próbowałam rozwiać jej lęk, a jednocześnie zostawiłam włączone światło by mogła być pewna, że w jej pokoju nie ma żadnych potworów.