Gdy nadchodzi nieszczęście, wielu ludzi lubi cytować słowa: „A wiemy, że Bóg współdziała we wszystkim ku dobremu z tymi, którzy Boga miłują, to jest z tymi, którzy według postanowienia jego są powołani” (Rzymian 8:28). Trudno jednak w to wierzyć w ciężkich czasach. Kiedyś siedziałem z człowiekiem, który stracił trzeciego syna z rzędu i słuchałem jak się żalił: „Jak ta tragedia może współdziałać ku mojemu dobru?” Nie potrafiłem mu odpowiedzieć. Mogłem jedynie siedzieć w milczeniu i płakać wraz z nim. Kilka tygodni później poczuł wdzięczność. Powiedział bowiem: „Mój smutek przybliża mnie do Boga”.

Chociaż List do Rzymian 8:28 może być trudny do zrozumienia, to niezliczone świadectwa potwierdzają jego prawdę. Klasycznym przykładem jest historia autorki hymnów—Fanny Crosby. Świat zawdzięcza jej wiele wspaniałych pieśni. To jednak, co współdziałało ku jej dobru zrodziło się w jej osobistej tragedii. Straciła bowiem wzrok w wieku pięciu lat. Gdy miała niespełna osiem lat, zaczęła pisać poezję i hymny. Jej 8000 chrześcijańskich pieśni stało się błogosławieństwem dla całego świata. Jedne z najbardziej popularnych to Jak błogo wiedzieć, W objęciu Jezusowym i Nie omijaj mnie, o Zbawco. Bóg użył jej trudności ku jej i naszemu dobru, i dla swojej chwały.

Gdy przychodzi tragedia, trudno nam pojąć, że może być w niej coś dobrego. Nie zawsze zauważamy dobro w naszym życiu. Bóg jednak ma dobre zamiary i zawsze jest przy nas.