W książce Kisses from Katie, Katie Davis opisuje nam radość z przeprowadzenia się do Ugandy i adoptowania kilku tamtejszych dziewczynek. Pewnego dnia jedna z jej przybranych córek zapytała: ‚Mamo, czy jak pozwolę Jezusowi wejść do mojego serca, to ono eksploduje’? W pierwszej chwili Katie odpowiedziała oczywistym ‚nie’, tłumacząc, że jest to wydarzenie duchowe, a nie w sferze fizycznej.

Po pewnym namyśle Katie jednak zmieniła zdanie i powiedziała, że gdy decydujemy się oddać życie i serce Jezusowi, wówczas wybuchamy miłością i empatią wobec cierpiących, i w naturalny sposób ‚płaczemy z płaczącymi i weselimy się z weselącymi się’. Krótko mówiąc, znajomość Jezusa i Jego nauki owocuje głęboką troską o wszystkich ludzi.

Biblia wzywa, abyśmy ‚weselili się z weselącymi się, a płakali z płaczącymi’ (Rzym. 12:15). Te powodowane miłością zachowania, mogą być w nas czymś naturalnym, ponieważ w sercach naszych działa Duch Święty, który zamieszkuje w nas, kiedy przyjmujemy Jezusa do serca. Apostoł Paweł opisał to następująco: ‚Uwierzyliście w Niego i zostaliście zapieczętowani obiecanym Duchem Świętym’ (Efezjan 1:13).

Troska o innych – z nadprzyrodzoną Bożą pomocą – pokazuje światu, że jesteśmy Jego naśladowcami (Jan 13:35). Przypomina też o Jego wielkiej miłości do nas. Jezus powiedział: ‚Abyście się wzajemnie miłowali, jak ja was umiłowałem’ (w. 34).