Pewien znajomy oznajmił mi, że ostatnio spełnił jedno z zobowiązań jakie powziął przed śmiercią. Zabrał swoją siostrę do Europy. Choć był tam wielokrotnie, siostra pojechała pierwszy raz. Uderzył mnie bezinteresowny charakter celu jaki sobie postawił. Zacząłem się zastanawiać ile moich marzeń i dążeń dotyczy innych, a nie tylko mnie samego.

List do Rzymian 12:6-21 wymienia Boże dary dla członków ciała Chrystusa oraz opisuje w jaki sposób powinniśmy ich używać w codziennym życiu. Każdy z nich dotyczy naszych bliźnich. Nauczanie, na przykład, nie służy samorealizacji nauczyciela, lecz przynosi korzyść innym. To samo dotyczy pozostałych darów wymienionych w wersetach 6-8. Apostoł Paweł podsumował taką postawę słowami: „Miłością braterską jedni drugich miłujcie, wyprzedzajcie się wzajemnie w okazywaniu szacunku” (w. 10).

Apostoł dał tego przykład, gdy włączał innych do swojej służby i inwestował własne życie w następne pokolenie wierzących. Jego zachowaniem kierowała hojność, gościnność, przebaczenie i współczucie. Nasze życiowe plany powinny uwzględniać dzielenie się Bożymi darami z innymi ludźmi.