Na starożytnym Bliskim Wschodzie porozumienie między zwierzchnikiem (panem lub królem) i jego podwładnym nazywało się umową suzerena z wasalem. Ceremonia wymagała składania ofiar ze zwierząt, które rozcinano na pół. Połówki układano w dwóch rzędach na ziemi, tworząc między nimi przejście. Gdy zwierzchnik przechodził między połówkami, publicznie oświadczał, że będzie przestrzegał przymierza, a jeśli nie dotrzyma swoich słów, stanie się podobny zabitym zwierzętom.

Gdy Abraham zapytał Boga jak może się upewnić, że Jego obietnice się spełnią, Bóg posłużył się znanym w kulturze Abrahama symbolem porozumienia, by potwierdzić swoją przysięgę (I Mojżeszowa 15). Gdy płonąca pochodnia przesuwała się między częściami ofiary, Abraham zrozumiał, iż dotrzymanie przymierza należy do Boga.

Ponieważ Boże przymierze z Abrahamem i Boża gwarancja jego spełnienia dotyczy również wyznawców Chrystusa, apostoł Paweł wielokrotnie nazywa wierzących synami Abrahama (Rzymian 4:11-18; Galacjan 3:29). Gdy przyjmujemy Jezusa Chrystusa jako Zbawiciela, Bóg dotrzymuje naszego przymierza wiary (patrz: Ew. Jana 10:28-29).

Ponieważ Bóg spełnia obietnicę naszego zbawienia, pełni ufności powierzamy Mu swoje życie.