Starożytny naród Aksum (zamieszkujący wybrzeża Morza Czerwonego w obecnej Etiopii) odkrył, że silne wiatry w porze monsunowej można okiełznać i wykorzystać do szybkiej żeglugi. Zamiast bać się porywistych wiatrów i ulewnych deszczów, nauczyli się jak radzić sobie ze sztormami.

Psalm 107 we wspaniały sposób przedstawia obraz burzy, którą Bóg najpierw w naszym życiu dopuszcza, a potem pomaga nam w niej przetrwać. „Rzekł, i zerwała się burza, która spiętrzyła fale… wybawił ich z utrapienia” (Psalm 107:25,28).

Temat zaufania Bożemu prowadzeniu w chwilach utrapienia jest poruszany w Biblii wielokrotnie. List do Hebrajczyków 11 wymienia osoby, które potraktowały własne problemy jako okazję do ćwiczenia się w wierze i do doświadczenia Bożej łaski, zaopatrzenia i wybawienia: „Którzy przez wiarę podbili królestwa, zaprowadzili sprawiedliwość, otrzymali obietnice, zamknęli paszcze lwom, zgasili moc ognia, uniknęli ostrza miecza [i] podźwignęli się z niemocy” (w. 33-34).

Burzliwe okoliczności są nieuniknione. Mimo że naszą pierwszą reakcją może być ucieczka przed kłopotami, poprośmy Boga by nauczył nas ufności, że przeprowadzi nas przez burzę.