Gdy w Lansing, w stanie Michigan, nastaje zima, słoneczne dni są rzadkością. W zeszłym roku Bóg jednak podarował nam piękny dzień i wydawało się, że prawie wszyscy Mu za niego dziękują oprócz mnie. Gdy wychodziłem z biura, jakiś mężczyzna powiedział: „Co za piękny dzień. To dar od Boga!” Na co odpowiedziałem: „Tak, ale pod koniec tygodnia będzie śnieg”. Co za niewdzięczność!

Apostoł Paweł zachęcał czytelników swoich listów do praktykowania teologii wdzięczności. Pisał o niej częściej niż jakikolwiek autor Nowego Testamentu. Używając 23 razy słowa „dziękować” lub „być wdzięczny” chciał nas nauczyć kilku lekcji.

Dziękczynienie powinno zawsze być skierowane do Boga, a nie do ludzi. Ludzie natomiast są darami od Boga. Paweł dziękował więc Bogu za ich wzrost, miłość i wiarę (I Koryntian 1:4; I Tesaloniczan 1:2).

Dziękczynienie powinno być składane przez Jezusa Chrystusa Bogu za wszystko (Kolosan 3:15,17). Apostoł wierzył, że uczniowie Jezusa mogą być zawsze wdzięczni, gdyż Bóg jest suwerenny i działa dla ich dobra (I Tesaloniczan 5:18).

Obyśmy byli świadomi Bożych darów wokół nas i reagowali na nie z wdzięcznością, mówiąc: „Dziękuję Ci Panie!”.