Gdy studiowaliśmy Księgę Przypowieści w mojej niewielkiej biblijnej grupie, nasz lider zasugerował, abyśmy zmienili określenie człowieka leniwego na próżniaka (6:6,9). Dopiero teraz zaczął mówić moim językiem! Natychmiast zaczęłam zastanawiać się nad wszystkimi ludźmi, których uważam za próżniaków.

Na przykład są to mężczyźni i kobiety, którzy nie uczą ani nie dyscyplinują swoich dzieci. Dotyczy to męża, który nie chce pomagać w domu lub nastolatków, którzy zaniedbują naukę, lecz dzień i noc grają w gry internetowe.

Jeśli jesteśmy uczciwi, to wszyscy mamy podobne skłonności. Co powiemy o „modlitewnym próżniaku” (I Tesaloniczan 5:17-18), „próżniaku w czytaniu Biblii” (Psalm 119:103; II Tymoteusza 3:16-17), „próżniaku w używaniu duchowych darów” (Rzymian 12:4-8) lub „próżniaku w składaniu świadectwa” (Ew. Mateusza 28:19-20; Dzieje Apostolskie 1:8)?

Jeśli nie czynimy tego, czego wymaga od nas Bóg, z całą pewnością jesteśmy duchowymi próżniakami. W rzeczywistości, gdy odmawiamy Bogu posłuszeństwa, grzeszymy.

Posłuchaj napominających i przekonywujących słów z Listu Jakuba: „Kto więc umie dobrze czynić a nie czyni, dopuszcza się grzechu” (4:17). Nie bądźmy duchowymi próżniakami.