Pewna młoda kobieta zaszła w ciążę, choć była niezamężna. Chociaż żyła w społeczeństwie, które nie ceniło sobie zbyt wysoko nienarodzonego życia, podjęła mądrą decyzję i pozwoliła by jej dziecko żyło.

Dziewczynka, którą oddała do adopcji, stała się częścią kochającej chrześcijańskiej rodziny. Ta okazywała jej ciepło i miłość, oraz pokazała jej drogę do Chrystusa.

Zanim jednak osiągnęła wiek dorosły, zmarła. Jej śmierć pozostawiła ogromną pustkę w życiu rodziny, a jednocześnie wspomnienia jej radosnego dzieciństwa i dziewczęcego entuzjazmu. Owszem, jej odejście stworzyło przepaść w sercach wszystkich, którzy ją kochali. Wyobraźmy sobie jednak ile by stracili, gdyby nigdy nie trzymali jej na swych rękach, nie dzielili się z nią Jezusem, nie śmiali się z nią, nie uczyli jej, ani jej nie wychowywali.

Każde życie ― w tym życie dziecka ― jest przykładem wspaniałego Bożego dzieła (Psalm 139). Każda ludzka istota nosi w sobie podobieństwo Stwórcy (I Mojżeszowa 1:27), będąc potomkiem pierwszego rodzica, Adama.

Śmierć pozbawia nas upragnionej pełni, lecz również przypomina nam o wartości każdego stworzonego przez Boga życia (Kolosan 1:16). Doceniaj Jego dar i delektuj się radością Bożego dzieła. ―Dave Branon